Vanzelfsprekend?

Goede zorg bieden is simpel. Zo, dat is er uit. Ik weet dat ik met deze openingszin dwars tegen de trend in het huidige zorgstelsel in ga. Daar wordt er namelijk alles aan gedaan om het bieden van goede zorg zo complex mogelijk te laten lijken. Logisch, want er is een enorm contingent aan mensen die een dikbelegde boterham verdienen met het zo ingewikkeld mogelijk maken van iets dat heel simpel is: zorgverzekeraars, beleidsmakers, managers, beleidsmedewerkers, kwaliteitsmedewerkers, communicatiespecialisten, innovatoren, beroepsbestuurders, farmaceuten, keurmerkinstituten, brancheorganisaties, beroepsverenigingen, patiëntenverenigingen, een enorme batterij aan ambtenaren en kantoorklerken, lobbyisten, subsidieslurpers en zo vergeet ik vast nog wel een groepje ontzorgers. De tijd en het geld dat in deze zorgparalleleconomie omgaat bedraagt een veelvoud van het geld dat rondgaat op de plekken waar de daadwerkelijke zorg zich afspeelt. Ik kan het iedereen van harte aanbevelen om in deze context eens een kijkje te nemen in het zorgdossier “Wat maakt onze zorg zo duur?” , opgesteld door de onderzoeksjournalisten van Follow The Money. Het is overigens niet alleen een kwestie van geld, maar misschien nog meer een kwestie van macht en invloed. Zorgbeleid wordt allang niet meer bepaald door hen die het uit moeten voeren of die de zorg moeten ondergaan, respectievelijk de professionals en de patiënten.
Bij Inspiration2017 staan wij op het standpunt dat goede zorg juist begint bij de mensen die er daadwerkelijk middenin staan en dat goede zorg simpel te bieden is als je uitgaat van een aantal zaken die wij als vanzelfsprekendheden beschouwen:

• De cliënt en zijn gehele context vormen altijd het uitgangspunt. (dus niet alleen de ziekte / klacht, niet alleen de protocollen, richtlijnen en regels en niet alleen het hier en nu)
• Samenwerking, wederkerigheid. (Elkaar doelen bespreken en integreren in behandeling / zorg)
• Een mens is geen product, zorg is geen productie.
• Voor zorgverleners is de beroepscode het uitgangspunt.
• Presentie is van vitaal belang: onvoorwaardelijkheid, stil luisteren, niet oordelen, gelijkwaardig, respectvol.
• Openheid, eerlijkheid. (samen beslissen, samen in en aan het dossier werken)
• Uitgaand van kwaliteiten en kracht. (van zowel zorgverlener als cliënt)
• Eclectisch, integratief. (het open staan voor, toe kunnen passen van meerdere methodes en deze kunnen integreren tot een geheel dat bij het individu past.)
• De organisatie is in dienst van en faciliteert het primaire proces. (en niet zoals steeds meer het geval is, omgekeerd.)
• Autonomie, vertrouwen en ondersteuning ipv micromanagement en controle.

Als je bovenstaand rijtje goed leest zul je zien dat je het woord innovatie nergens tegenkomt. Het gaat namelijk alleen over basale zaken, waarvan iedereen weet dat ze werken. De innovatie die de zorg momenteel het meest nodig heeft is een terugkeer naar die basis. Innoveren doe je namelijk niet top-down, maar vanuit de basis. Eigenlijk vanzelfsprekend en ook heel simpel, toch???

LV